ანას ბლოგი

ადამიანები უდარდელები ვართ,ერთმანეთს ცხოვრებას ვუნგრევთ და შემდეგ ყველაფერს გავურბივართ ჩვენივე უდარდელი ცხოვრებით

არის ამბები,რომლებიც არ იწერება ,თუმცა შევეცდები მოკლედ გიამბოთ... ერთხელ ვთქვი ,რომ მინდა ყოველმა დღემ ჩემზე კვალი დატოვოს,რომ არ მაქვს დასაკარგი წამი ,წუთი ,საათი,თუ დღე ,რომ მინდა ყველაფერი სამუდამოდ დამამახსოვრდეს და მერე სიბერეში აღარაფერი,რომ არ შემრჩება ,მოგონებებში გავლიო გრძელი ზამთარი...

შეყვარებული არ მყავს და არც არასდროს მყოლია ,თუმცა დედაჩემს ,რომ კითხოთ,მას სულ აქვს ეჭვი,რომ შეყვარებული ვარ.   აქამდე შეყვარებულის გარეშე იმიტომ დავდივარ ,რომ სამუდამო სიყვარულის მჯერა და არა ას წლიანის.არასოდეს დავარქმევ სიყვარულს ურთიერთობებს ,რომლებიც იყო და აღარ არის

კინო ჩვენი ცხოვრების განუყოფელი ნაწილია.სწორედ ამიტომ გადავწყვიტე კინომატოგრაფიის ისტორიის შესახებ მცირედი ინფორმაცია მიმეწოდებინა მკითხველისთვის.